Dans Filmleri Festivali'de izlediğim "Blush" adlı filmin yönetmeni Wim Vandekeybus yeni bir film çekmiş oh ne güzel gidip izlemeli diye düşündüm:)
Azıcık feyz alırım dans filmi çekerim, gaza gelir senaryo yazarım, aa bak bu açıdan çekmiş derim, yeni bakış açısı edinirim diye de düşündüm.
Ancak ünlü koreografın son filminde hiç dans yoktu. Doğaçlamalardan yola çıkarak şehir efsaneleri anlatılıyordu. Kendisine sormuşlar "İyi güzel film çekiyorsun peki bir hikaye anlatabilir misin?" gibilerinden. O da bir hışımla bunu çekmiş. 12 günde, doğaçlama, senaryo bile sette yazılmış. Üstün risk! Tabii filmin bir hikayesi var ancak görsel açıdan eksiklik hissediliyor. Belki de ben dans görmek istediğim ve hayalkırıklığına uğradığım için böyle düşünüyorum. Ama haksız da sayılmam. Biraz karanlık bir atmosferi de var filmin. Blush da keza öyleydi ancak izlettiriyordu. Hem de zevkle. Doğmamış çocuğa adanmış bir film. Aynı zamanda gezici kumpanyasıyla oynadığı oyunlarda da bu çocuk sık sık anılıyormuş. Değişik bir duyarlılık örneği. Saygılar.
Yine bir filmi gelse kente yine giderim orası ayrı.
Evdeki karıncaları gördükçe Luis Buñuel geliyor aklıma. "Bir Endülüs Köpeği".
Bolca film izleyesim geldi.
Dün Süleymaniye'deki Golf Turnuvası tanıtım filminin setine misafir olarak gittim.(
Ben tam zamanlı bir çalışan olduğum için maalesef teşrif edemedim.
Anca set fotoğraflarıyla küçük bir ziyaretti. Yukarıya kubbelerin tepesine merdivenle çıkmak da bonustu. 2 haftadır bir petrol tankına bir kubbe tepesine derken yükseklik korkum oluşacak.
Ayrıca ekip bugün Antalya'ya gitti. Aklım onlarda kaldı!!!
Dün akşam Miss Pizza'daki Akdeniz pizza süperdi. Ancak az ve öz yemeye karar verdim. Oturarak çalışmanın riski de şişeye dönmektir.
Bugün evde dinlenmek ve senaryo çalışmak iyi geldi.
Yeni bir haftaya da yağmurla başlıyoruz.
Tüm kışlıklar naftalinlenmişken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder