Dün akşam Mimarlar Odası Belgesel Sinema Kulübü'nün düzenlediği etkinliğe katıldım.
Yönetmen İmre Azem'in son filmi Agorafobi gösteriliyordu.
Öncelikle en büyük sıkıntı Karaköy'deki mimarlar odasının gösteri salonu minicik.
Sadece 10 kişiye gösterim, sunum yapmak üzere planlanmış.
Diğer tarafta bekleme salonu anlamsız geniş, daha önce orada söyleşiler oluyordu ancak o salona sığmak imkansız.
Ne zaman mimarlarla film izlesem kıpır kıpırlar, yerlerinde duramıyorlar:)) Hep bir hareket, not tutma yanındakiyle konuşma falan yani! O ayrı bir araştırma konusu.
Neyse gelen geldi gelen geldi, yer kalmadı sandalyeler toplandı sıkış sıkış oturuldu.
Güzel, akıcı bir belgesel başladı, İmre Azem'in ellerine sağlık.
Kentsel Dönüşüme karşı duruşunu net bir şekilde ortaya koymuş.
Hollanda Altyapı ve Şehircilik Bakanlığı'ndan, BM Habitat temsilcilerinden oluşan bir grup mimarı önce Ankara'nın kentsel dönüşümünü göstermek için bir proje alanına götürüyorlar.
Orada proje sorumlularına gayet mantıklı sorular soruyorlar ve mantıklı cevap alamıyorlar.
Ardından evleri yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya olan yerlere gidip mahalle dokusunu inceliyorlar.
Oradaki insanlarla konuşuyorlar. Bakanlık ve TOKİ görevlilerinden daha mantıklı cevaplar veren halk bu durumdan şikayetçi.
Ellerinden zorla, 3-5 kuruşa alınan tek katlı, ferah evlerinin yerine. 30 katlı anlamsız, kibrit kutusu gibi evleri 50-70 bin gibi borçlanma ile onlara kakalıyorlar.
En az 20 kat çıkılıyor. O arazinin yapısının, dokusunun, şehircilik anlayışına uygunluğu göz ardı edilerek.
Hollanda'da bu tarz oluşumların 100 sene önce yapıldığının altı çiziliyor.
Bizim insanımız duyduğu tecrübeden yararlanmaz, okuduğu kitaplardakini o sayfalarda bırakır.
Kendi yapari bozari kırar, deneme yanılma yöntemiyle öğrenmeye çalışır.
Bu sürede çevresindeki dokuya, canlıya zarar verir.
Bu belgesel bunun güzel bir özetiydi.
Kentsel dönüşüm adı altında kafalarına göre konut yapan insancıkların mide bulandırıcı öyküsü.
Yönetmen İmre Azem'in son filmi Agorafobi gösteriliyordu.
Öncelikle en büyük sıkıntı Karaköy'deki mimarlar odasının gösteri salonu minicik.
Sadece 10 kişiye gösterim, sunum yapmak üzere planlanmış.
Diğer tarafta bekleme salonu anlamsız geniş, daha önce orada söyleşiler oluyordu ancak o salona sığmak imkansız.
Ne zaman mimarlarla film izlesem kıpır kıpırlar, yerlerinde duramıyorlar:)) Hep bir hareket, not tutma yanındakiyle konuşma falan yani! O ayrı bir araştırma konusu.
Neyse gelen geldi gelen geldi, yer kalmadı sandalyeler toplandı sıkış sıkış oturuldu.
Güzel, akıcı bir belgesel başladı, İmre Azem'in ellerine sağlık.
Kentsel Dönüşüme karşı duruşunu net bir şekilde ortaya koymuş.
Hollanda Altyapı ve Şehircilik Bakanlığı'ndan, BM Habitat temsilcilerinden oluşan bir grup mimarı önce Ankara'nın kentsel dönüşümünü göstermek için bir proje alanına götürüyorlar.
Orada proje sorumlularına gayet mantıklı sorular soruyorlar ve mantıklı cevap alamıyorlar.
Ardından evleri yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya olan yerlere gidip mahalle dokusunu inceliyorlar.
Oradaki insanlarla konuşuyorlar. Bakanlık ve TOKİ görevlilerinden daha mantıklı cevaplar veren halk bu durumdan şikayetçi.
Ellerinden zorla, 3-5 kuruşa alınan tek katlı, ferah evlerinin yerine. 30 katlı anlamsız, kibrit kutusu gibi evleri 50-70 bin gibi borçlanma ile onlara kakalıyorlar.
En az 20 kat çıkılıyor. O arazinin yapısının, dokusunun, şehircilik anlayışına uygunluğu göz ardı edilerek.
Hollanda'da bu tarz oluşumların 100 sene önce yapıldığının altı çiziliyor.
Bizim insanımız duyduğu tecrübeden yararlanmaz, okuduğu kitaplardakini o sayfalarda bırakır.
Kendi yapari bozari kırar, deneme yanılma yöntemiyle öğrenmeye çalışır.
Bu sürede çevresindeki dokuya, canlıya zarar verir.
Bu belgesel bunun güzel bir özetiydi.
Kentsel dönüşüm adı altında kafalarına göre konut yapan insancıkların mide bulandırıcı öyküsü.
Yorumlar