Zor Zamanlar?

Dün gece teyzemin ağlamasıyla uyandım 2.40'da!
"Evrimmm ölüyorum!"kürek kemiği ağrıyormuş daha doğrusu o bölge tam anlayamadım.
Pijamaları çıkarıp hastaneye gidecek enerjim yoktu. Zaten acile gitmekten sıkılmıştım. Aldım voltareni elime sırtını ova ova uyudum. Neyse ki sabaha geçti ağrısı.
Bugün İzmir'e dönüyordu teyzem. Sabah uyandığı gibi markete gidip benim için tavuk-yumurta-süt-çay vs vs almış sağolsun. Güzel bir kahvaltıya Türk kahvesi ile devam ederiz diyordum ancak arkadaşı geldi ve onu benden çaldı!Kız analarını çok iyi anladım. Yedir-içir-emzir-büyüt elin adamı gelsin alsın elinden. Bir de arabayla giderken el sallasınlar. Cık cık cık.
Ev kirasını yatırıp kuaföre koştum. Tiftik tiftik olmuş açık karamel saçlarımı koyulaştırdım. Ve şu an çok memnunum ben olmuşum gibi. Çok açık renk saçlarla pek aram iyi değildi. Tülay'ın dediğine göre 5 yaş yaşlı gösteriyormuşum. İnsanlar ısınamamıştı. Napalım artık daha koyuyum ve daha doğalım.
Rastel tüketimine devam. Çarşamba kanal dolacak umarım herşey yolunda gider.Dişimi geri kazanırım:)