New York'ya yaşayan bir arkadaşım NY Film Okulu'nu bitirdi. En sevdiği hocalardan biri olan Caroline de kendisinin TV projeleri için yoğunlaşacağını söyleyerek okuldan ayrılmıştı. Bende "Keşke orada onunla çalışma fırsatı bulabilsem" dedim. O da çalışma ortamını ayarlayamasa da tecrübelerinden yararlanmamı sağlayabileceğini söyledi. Caroline küçük bir grup için workshop düzenliyormuş. Atladım Amerika'ya gittim.
İlk gün jetlag etkisinden çıkmaya çalışırken ikinci gün kendimi yıkılan ikiz kulelerin yerine yapılan One World Trade Center'da buldum. Arkadaşım ile buluşup workshopun düzenleneceği 95. kata çıktık. Girişteki güvenlik adımı soyadımı karıştırsa da 4-5 dakika içinde binaya girebilmiştim:)) Kiralık ofislerden birinde birkaç öğrenci oturmuş kahve içiyorlardı. Hemen onlarla tanıştım ve heyecanımı paylaştım. Ayaklarımın altındaki NYC manzarasına dalıp gittim. Caroline geldiğinde çok gerildim ancak Amerika'da öğrenci-öğretmen ilişkisi çok farklı. Sıcak yaklaşımı sayesinde sanki senelerdir onu tanıyor gibiydim.
Önce sektörden ve yaptığı işlerden bahsettti. Biz de kendimizi tanıttık. Daha sonra da projelerimizi. Herkes bir projeye odaklanmış ve uzun zamandır onun üstüne çalışıyordu. Ben ise çeşitli dallarda örnekler verip hepsini paralel götürüyor gibiydim. Caroline "Türkiye'de ne kullanıyorsun?" diye espri yapıp bir kahkaha attı. Çünkü onlar tek proje üstünden ilerliyorlardı. Ben ise sürekli öykü üretiyordum. Bunun da nadir görülen bir yaratıcılık olduğunu söyleyerek beni övdü. Diğer öğrencilerin de yeteneklerini keşfederek o yönde ilerlemelerini söyledi.
Bir sayfa örnek dizi öyküsü yazmaya başladık. Kimisinde dramatik eksiklikler vardı. Bir projenin girişi sorunluydu diğerinin bir türlü finali gelmiyordu. Benim yazdığım projeyi okuyunca çekilmiş bir işi yazdığımı sandı. Oysa ben kendi dramamı yazmıştım. Yine övgüyü hak ettim:)))
Kendimi gerçekten geliştirdiğim için çok mutluydum ama uzun zamandır bir workshopa katılmadığım için başkalarının tecrübelerini ve görüşlerini kaçırıyordum. Bu etkinliklerin Türkiye'de de olmasını dileyerek Caroline'in çekeceği kısa film üstüne sohbet etmeye başladık. Eğitimin bitmesini hiç istemiyordum. Vedalaşırken ayaklarım geri geri gitti. Caroline ona her zaman yazabileceğimi ve yeni dizisi için öykü önerileri gönderebileceğimi söyledi. Dünyalar benim oldu. Yaratıcı bir dizi yazarı daha ne ister!
Dünya Ticaret Merkezi 95. kattayım. Her odada bir New York kitabı var:)) Kentimizi tanıyalım.
22 haftada yazılan bir senaryo:))Türkiye'de bunu yaşamak gerçekten zor.
Amerika'nın en çok rating alan eski sit-comu "I Love Lucy"nin set arkası. 50'li yıllarda bir TV ile tanışmaya çalışırken Amerika'da sitcom çekiliyordu. Ve set ekibinin hepsi takım elbise giyiyordu:))
Hocama çok teşekkür ederim:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder