aklıma takıldı

Dimdik bir dağa tırmanıyor gibiydi... İnleyerek ilerliyordu. Yol biraz yokuştu ama dağ kadar dik değildi. Eva’nın kafası dönerken her şey biraz daha büyüyordu. Ağrıyan dizlerini tutmak için eğilince bir pansiyon gördü. Yakınına gitti. Nereden baksa son on senedir kapısı bile açılmamıştı. “Of of” diye bağırdı. Yolun sonunda sanki biri sokağın karşısına geçmişti. Mavi gömlekli bir adam gördü. Durup geriye baktı, içki içtiği barın tabelasını hala görebiliyordu. Bu nasıl yoldu? Bitmiyordu. Eva adama seslendi “Zio! Zio!”. Kendi kendine güldü, İstanbul’da olsa “Dayı! Dayı!” diye bağırırdı. Hemen yanına gelip ona yardım ederlerdi. Son gayretiyle ilerledi. Hiç durmadan geldiği noktada küçük bir pansiyon vardı. Kapısını açtı ve içeri girdi. Mavi gömlekli adam resepsiyon benzeri odadan çıkageldi. “Merhaba, nasıl yardımcı olabilirim?” “Una stanza” dedi son enerjisiyle Eva mırıldandı “Dayı bana bir oda ver!” Adam hemen giriş katında bir penceresi sokağa bakan odayı ona verdi. Eva kendini yatağ...

Otobüs yeni yapılmış asfalt yolda yavaş yavaş ilerlerken Eva kuş gibi uyuyordu. Son dönemeçte aniden başı aşağı düştü. Camdaki izini görünce hemen koluyla sildi. Saçlarını yıkaması gerekiyordu. Tam üç gündür ne rahat bir yatakta uyumuş ne de sıcak suyla duş alabilmişti. Şikâyet edecek hali yoktu. Üstelik hava limanından çıktıktan sonra valizi kaybolmuştu. Hırsızını biliyordu ama başı belaya girmesin diye fazla sesini çıkaramamıştı. Yolun sağ tarafında birkaç tane ev gördü. Heyecanlandı. Seyahati son bulmak üzereydi. Yeni hayat onu bekliyordu, hissediyordu. Eskiye ait eşyalar onu bilerek terk etmiş olabilirdi. “Evacık bizi geçmişinde bırak” diye konuşan bir pantolon, “Eva ben çok eskidim, artık emekliye ayrılmak istiyorum” diye yalvaran bir kazak düşündü. Hafifçe gülümserken al dudağı sarktı. İstanbul’dan aldığı çeşit çeşit, rengarenk baharatlar da valizdeydi. En çok ona üzüldü. Sumaksız makarna yemeğe alışmak zorundaydı. “Zaten burası İtalya, makarna sosu sıkıntısı çekmem herhalde”...

Mentre l’autobus avanzava lentamente sulla strada asfaltata da poco, Eva dormiva come un uccellino. All’ultima curva la testa le cadde improvvisamente in avanti. Vedendo il segno che aveva lasciato sul finestrino, lo pulì subito con il braccio. Doveva lavarsi i capelli. Erano ormai tre giorni che non dormiva in un letto comodo né faceva una doccia con acqua calda. Non aveva la forza di lamentarsi. Inoltre, dopo essere uscita dall’aeroporto, aveva perso la valigia. Sapeva chi l’aveva rubata, ma per non mettersi nei guai era rimasta in silenzio. Vide qualche casa sul lato destro della strada. Si sentì emozionata. Il viaggio stava per finire. Sentiva che una nuova vita l’aspettava. Forse gli oggetti del suo passato l’avevano abbandonata di proposito. Pensò ai pantaloni che le dicevano: “Evacık, lasciaci nel tuo passato” e a un maglione che la supplicava: “Eva, sono diventato troppo vecchio, voglio andare in pensione”. Mentre sorrideva lievemente, il labbro inferiore le si abbassò. Anche ...

Yeni bir hayat bekleme, hemen harekete geç ve işe başla! Yapman gerekenler: 1. Öncelikle işe kıyafetlerinden başla! Dolabını aç ve giysilerine bak. İçlerinden hangisi seni mutlu etmiyor gözüne kestir. Hemen kocaman bir çöp poşeti al ve içine uzun süredir giymediğin, giydiğinde seni rahat hissettirmeyen, rengi solmuş, modası geçmiş, alakasız birinden hediye gelmiş, tarzına uymayan, seni şişman gösteren, su çekmiş, sarkmış her şeyi içine koy. Poşetin ağzını kapa. Arada gördüklerini başka poşete de koyabilirsin. Biliyorum ki bir poşet asla yetmeyecek. Ayakkabıların, çantaların ve aksesuarların için de aynısını uygulaman lazım. Dolapların içini silip şimdi kıyafetlerini rengine göre yerleştir. Pembeler bir yere yeşil tonları bir yere. Asla onları karıştırma. Ne kadar mutlu oldun şimdiden? Arada dolabı açıp bakmandan belli:))) Bu kıyafetleri en yakın çöpe, geri dönüşüm kutusuna ya da ihtiyacı olan birine verebilirsin. 2. Gelelim ev mevzusuna. Evin küçük ya da büyük olabilir ama en...

Rupert Sanders'in yönettiği "Kabuktaki Hayalet"in başrollerinde Scarlett Johansson, Michael Pitt, Michael Wincott, Takeshi Kitano ve Juliette Binoche oynuyor.  Japon sanatçı Masamune Shirow tarafından yaratılan bir manga serisinden uyarlanan  bilim kurgu filmi, "9. Birlik Özel Görev Gücü"nün başında yer alan, özel operasyonlardan sorumlu insan cyborg hibritin öyküsünü anlatıyor.  Aynı zamanda  Mamoru Oshii imzalı, 1995 yapımı ünlü animasyon filmi Ghost in the Shell'in live-action uyarlaması dır. Binbaşı Major, ameliyat masasındadır. Uyanınca ona limandaki bir kazadan kurtulduğu söylenir. Vücudu kurtarılamadığı için ona yeni bir vücut yapılmıştır. ..  Bir sene sonra azılı suçluları yok etmek için görevinin başında olan Binbaşı, zaman zaman anlam veremediği anılar görür. Doktoru  da  onları etkisiz hale getirmek için  bazı  müdahalelerde bulunmaktadır.  Binbaşı kendini adadığı görevinde azılı bir suçlu olan Kuze ile karşı karşıyadır. O...